اگر با هواپیما مسافرت می کنید، بخوانید!

Christopher Elliott : پرواز با هواپیما گاهی اوقات می تواند به یک شکنجه روحی و جسمی تبدیل شود. 

هوای خشک درون کابین، فضای تنگ بین صندلی ها، بعضاً عدم دسترسی به آب، خوراکی و سرویس بهداشتی، خروپف مسافر پشتی که صدایش گوش فلک را کر می کند، سر و کله زدن با بچه های بازیگوش مسافر جلویی، چمدان هایی که جلوی پای شما را گرفته و موارد دیگری از این دست، می تواند شیرینی پرواز در آسمان را به کام شما تلخ کند. 

تازه به همه اینها می توان چیزهای دیگری نیز افزود: از کشمکش با مسافر بغل دستی بر سر تصاحب دسته صندلی بگیر تا سر و صدای دیوانه کننده بچه هایی که راهروی هواپیما را با محوطه پارک اشتباه گرفته اند و خرده فرمایش های بی پایان مهمانداران خسته. 

برای حل بخشی از این مشکلات، من راهکارهای ذیل را پیشنهاد می کنم:

وقتی صندلی جلویی تبدیل به تخت می شود:

در صندلی های درجه اقتصادی (Economy Class) مقدار فضای خالی اندکی که اصطلاحاً به آن جای پا می گویند در نظر گرفته شده است. 

در این پروازها، فاصله بین صندلی ها حدود 71 تا 86 سانتی متر است ولی اگر مسافر جلویی، پشتی صندلی خود را تا آخر بخواباند، کار تمام است و شما باید در حسرت همین فضای اندک بسوزید و بسازید! 

برای حل این مشکل دست به دامان مهماندارها نشوید چرا که اصولاً این مشکل را خود شرکت های هواپیمایی - با چپاندن یک یا دو ردیف اضافی به صندلی های هواپیما – ایجاد کرده اند. 

کشمکش با مسافر جلویی و یا خشمگین شدن هم چندان مناسب و مفید فایده نیست زیرا او بابت صندلی اش پول پرداخت کرده است و می تواند به هر صورت که مایل است از آن استفاده کند. 

هر چند برخی معتقدند که در چنین شرایطی نباید پشتی صندلی را به عقب خواباند چرا که تجاوز به حقوق دیگران است. 

یک راه حل جالب برای رفع این مشکل، استفاده از ابزاری به نام Knee Defender (محافظ زانو) است. 

این وسیله ابزار کوچکی است که با قفل شدن به صندلی، از خوابیدن پشتی آن جلوگیری می کند. 

شما می توانید خیلی آرام و بی سر و صدا Knee Defender را به عقب صندلی جلویی نصب کنید و از سفرتان لذت ببرید! 

هر چند سازمان هوانوردی آمریکا (FAA) با استفاده از این ابزار خیلی موافق نیست ولی تا آنجا که من خبر دارم، هیچ شرکت هواپیمایی استفاده از آن را ممنوع نکرده است. 

البته شما هم برای این که به این وسیله گرفتار نشوید، قبل از آن که بخواهید پشتی صندلی را خم کنید، از مسافر پشت سری اجازه بگیرید. 

در غیر این صورت شاید او هم مثل شما این مقاله را خوانده و مجهز به یک Knee Defender پا به هواپیما گذاشته باشد! 

راه حل بعدی، استفاده از صندلی درجه ویژه اقتصادی (Premium Economy) است که البته کمی هزینه روی دست شما می گذارد. 

این درجه ها دارای فضای بیشتر بین ردیف صندلی هاست و در بعضی مواقع صندلی های آن از صندلی های درجه اقتصادی پهن تر است و جای پای بیشتری دارد. 

راه حل واقعی این است که بدانید (و البته بدانند) که این فضا مخصوص یک مسافر نیست و باید به اشتراک گذاشته شود.

جدال بر سر دسته صندلی:

در برخی پروازهای هوایی، بین دو مسافری که کنار هم نشسته اند، گاه یک جنگ تمام عیار در می گیرد: جنگ بر سر تصاحب دسته صندلی یعنی همان جایی که می توان آرنج را روی آن قرار داد! 

در صندلی های درجه اقتصادی (Economy Class) از همه طرف فشار وارد می شود چرا که برای هر صندلی فقط 43 سانتی متر فضا در نظر گرفته شده است. 

لذا برخی مسافران حس تحت منگنه قرار گرفتن را به خوبی درک می کنند! 

مسافران قلدر ممکن است این دسته صندلی را - که مکانی مشترک است - غصب کنند ولی به نظر من بهترین راه حل گفتمان است. 

ضمناً شما می توانید با هماهنگی مسافر کناری خود، استفاده از دسته صندلی را نوبتی کنید.

بالای سر:

فضای بالای صندلی فقط به شما تعلق ندارد بلکه این قسمت هم مشترک است. 

گاهی اوقات همین فضای اندک، یک دعوای بی انتها بین مسافران را رقم می زند، به ویژه امروزه که افراد برای فرار از پرداخت هزینه توشه، چمدان های شان را به داخل هواپیما می آورند. 

راه حل این مشکل عبارت است از همراه بردن یک ساک با کناره های نرم که از حداکثر اندازه مجاز کوچکتر است. 

اگر بالای سر جا نبود، می توانید آن را زیر صندلی خود قرار دهید.

قانون شکنی:

در پرواز با هواپیما، انجام یک سری کارها خلاف است و ممنوع، و ممکن است فرد خاطی را با جریمه های نقدی و غیرنقدی روبرو سازد. 

این جرایم شامل موارد جزئی و کم اهمیتی از قبیل باز کردن کمربند پیش از توقف کامل هواپیما است تا موارد جدی تری همچون برقراری تماس با استفاده از تلفن همراه در طول پرواز. 

به نظر من تشخیص این موضوع که کدام از این قوانین واقعاً برای سلامت و رفاه مسافران وضع شده و کدامشان غیرمنطقی و مضحک است، کار سختی است و به این راحتی ها امکان پذیر نیست! 

به عنوان مثال طبق قوانین، استفاده از وسایل الکترونیکی به هنگام پرواز ممنوع است، ولی آنچه که خیلی مرا متعجب می کند این است که چرا من نمی توانم از آیپد استفاده کنم ولی خلبان ها می توانند؟! 

من خودم به استفاده از ابزار الکترونیکی معتاد هستم. 

برای این که نه سیخ بسوزد نه کباب، پیشنهاد می کنم دستگاه های کوچک را به همراه خود داخل ببرید و کجدار و مریز از آنها استفاده کنید.

خاتمه:

کلید داشتن یک پرواز خوشایند و خاطره انگیز، مهربان بودن با دیگران و ارزش قائل شدن به خواست های آنهاست.